„Podróżować znaczy żyć. A w każdym razie żyć podwójnie, potrójnie, wielokrotnie.” 

 

      Zachorowałam. Ponad 20 lat temu, gdzieś w górach, jeszcze w szkole podstawowej. Pierwsze objawy nie wróżyły szybkiego wyzdrowienia mojego beznadziejnego przypadku – wszak jak pisał Ryszard Kapuściński - „istnieje coś takiego jak zarażenie bakcylem podróży i jest to rodzaj choroby w gruncie rzeczy nieuleczalnej”. Od tamtego czasu bezustannie przemierzam świat kontemplując jego smaki i zapachy. Poznałam żar kenijskiej sawanny, lepkość tropików kambodżańskiej dżungli. Doświadczyłam lekkiego szumu w uszach na 5000 m.n.p.m. w Ladakhu i uczucia „przemoknięcia do suchej nitki” podczas monsunu w Chinach, błogiej kontemplacji szumu fal na karaibskiej plaży. 

    Zwiedzam świat pracując jako pilot wycieczek, a także prywatnie, w gronie znajomych. Moje pierwsze wyprawy to wyjazdy z wybrzeża w góry, jeszcze w szkole podstawowej. Na każdy taki wyjazd czekałam z niecierpliwością. Fascynacja górami trwa do dnia dzisiejszego, zmieniała formy ale zawsze była obecna w moich podróżach. Może właśnie dlatego własne wakacje planuję w takich miejscach, gdzie są góry. 

    Już po pierwszym roku studiów byłam dumnym posiadaczem licencji pilota wycieczek zagranicznych. Karierę rozpoczęłam we Włoszech – rozkładaniem namiotów na campingu w Lido di Spina. Jeszcze tego samego lata byłam we Francji na Lazurowym Wybrzeżu – w tamtych latach było to coś wielkiego. 

     Od tego czasu było wiele podróży po różnych częściach Świata. Byłam na 5 kontynentach i odwiedziłam ponad 40 krajów. 

     Po wielu latach „na walizkach” mam oczywiście swoje wyjątkowe i ulubione miejsca. Bałkany pozostają moją największą pasją już od ponad 20 lat. Zaczęło się od Chorwacji, a z kolejnymi wyjazdami coraz bardziej chłonęłam „bałkańskiego bakcyla”. Dziś doskonale znam także: Albanię, Serbię, Macedonię, Czarnogórę oraz Bośnię i Hercegowinę. 

     Aż wreszcie dotarłam do kontynentu, który pochłonął mnie bez reszty - Azja, a szczególnie Indie. Nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Po pierwszej podróży do Indii, obiecałam sobie, że moja noga więcej tam nie postanie. Stało się inaczej. Wróciłam i to szybko. Później były całe miesiące spędzane na Subkontynencie. Powroty do kraju na kilka dni i znów wyjazdy. Później już powroty tam, a nie tu. Pierwsze święto HOLI, później Diwali, ale już nie z grupami turystów ale ze znajomymi i przyjaciółmi. Odkrywanie tajników tamtejszych wierzeń, filozofii, kultury i obyczajów. Uczę się tego wszystkiego do dziś i nadal zdaję sobie sprawę z tego, że ta nauka nigdy się nie skończy (na swoim koncie mam ponad 60 wyjazdów do Indii). Indie uczą pokory do życia i wszystkiego co nas otacza.

      Kiedy po przylocie do Indii włączam mój indyjski telefon, odbieram i słyszę; „Nareszcie jesteś! Witaj w domu”, jestem przekonana, że będę tu stale przyjeżdżać. Ale kiedy zaczyna mi się wydawać, że wszystko jest jak najbardziej normalne – oznacza to – czas wracać na stary kontynent. 

     Na Indiach oczywiście się nie skończyło. Ciekawość świata pchnęła mnie dalej. Zobaczyłam między innymi: fragment Chin, Tajlandię, Kambodżę, Wietnam, Japonię, Birmę i wiele innych. 

     Bakcyl podróży popycha nadal w kierunku miejsc, których nie znam. Plany wyjazdowe nigdy nie mają końca – że zacytuję raz jeszcze mistrza słowa Ryszarda Kapuścińskiego: „Podróż przecież nie zaczyna się w momencie, kiedy ruszamy w drogę, i nie kończy, kiedy dotarliśmy do mety. W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej i praktycznie nie kończy się nigdy, bo taśma pamięci kręci się w nas dalej, mimo że fizycznie dawno już nie ruszamy się z miejsca”.

     Jeśli nie wybierasz się w daleką podróż, spotkajmy się w Krakowie. Ciekawość świata, sprawiła, że miejsce zamieszkania stało się też miejscem pracy. Od wielu lat jestem licencjonowanym przewodnikiem po Krakowie, a także przewodnikiem muzealnym. 

     Ta strona ma być zaproszeniem do wspólnej podróży. Dzięki mojemu doświadczeniu i pasji, każdy może przeżyć przygody i zobaczyć magiczne miejsca i fantastyczne krajobrazy. Podróż może odbywać się w taki sposób, jaki najbardziej Ci odpowiada: razem, osobno a może tylko czytając tą stronę..